Ova tura (kao većina ostalih), počinje kod Info-centra Srebrenica gdje se nalazi i velika info-tabla sa mapom svih ruta u našoj mreži. S obzirom na to da na trasi imamo samo stotinak metara kretanja po zemljanoj stazi, moguće ju je proći i po lošijem vremenu ili posle kiše.
Krenućemo laganom uzbrdicom ka centru grada, odnosno ka oko 300m udaljenom kružnom toku kod Kulturnog centra i Čaršijske džamije. Usput prolazimo lijepu zgradu Opštine. Ulica kojom se krećemo je jednosmjerna, a saobraćaj u Srebrenici i inače nije jak, tako da nas vozila neće značajno ometati.
Kružni tok napuštamo na drugom izlazu i krećemo putem ka ski-centru Javor odnosno ka Skelanima.
Ski centar ćemo posjetiti drugi put (kad se ohrabrimo i shvatimo da možemo i na dalje izlete biciklom, pa krenemo rutom broj 6 – glavnom u mreži Srebrenica 🙂 a sada ćemo kod katoličke crkve Svete Marije iz 13. vijeka i nekropole Klisa, skrenuti lijevo i početi oštar asfaltni uspon do oko 300m udaljenog vidikovca.
Na ovom mjestu se otvara odličan pogled na Srebrenicu i uzanu zelenu dolinu u kojoj se ugnijezdila. Tu je i klupa na kojoj se može predahnuti, a ono što još treba znati je to da se nalazimo na mjestu na kome su se generacije mladih Srebreničana družile, provodile večeri, gdje su počinjale (a i završavale se) mnoge ljubavi. Desno se iznad puta nalazi još jedna bitna tačka u pamćenju mještana – lijepo zdanje nekadašnjeg restorana „Lovac“, sada nažalost opustjelo i zanemareno.
Od vidikovca je uspon dosta blaži, pa ćemo brzo preći još oko 400m do raskrsnice ‚na kojoj ćemo skrenuti oštro udesno i unazad. Tu počinje nasut puteljak koji će na kraju preći u stazu i posle oko 150m nas dovesti do tvrđave.
Na samom vrhu brda su ruševine srednjevjekovne tvrđave, u dubrovačkim zapisima spominjane kao Srebrenik ili „Stari grad“. Srebrenica je jedno od nastarijih naselja na Balkanu, a u srednjem vijeku je bila i jedan od najvećih rudnika na Balkanu (kao takva prvi put se spominje 1352. godine) te jedno od najrazvijenijih rudarskih i trgovačkih naselja u srednjovjekovnoj bosanskoj državi.)
Malo ispod ovog platoa nalazi se topničko utvrđenje podignuto u osmansko doba, tzv. “Donji grad”. Čitava lokacija je proglašena za nacionalni spomenik Bosne i Hercegovine.
Tvrđava je noću osvijetljena ali osim toga nažalost nije posebno uređena. Prilično je zarasla u travu i nisko rastinje – ali su atmosfera i pogled na grad i dalje bez sumnje vrijedni dolaska ovamo.
Povratak u centar Srebrenice je istim putem, da sa zadovoljstvom potrošimo zasluženi kredit koji smo stekli penjući se do grada. Oprezno na nizbrdici ispod vidikovca.
Na kružnom toku sada idemo pravo, ulazeći u jednosmjernu ulicu 27. jula koja nas lagano spušta ka Info-centru. Usput, a baš na vreme, prolazimo restorančić sa domaćom kuhinjom “Koča” (levo) i “Doner Srebrenica” (desno).